«Φρένο» στους Δήμους Πρέβεζας και Πάργας αναφορικά με την παραχώρηση αιγιαλού και παραλιών σε ιδιώτες

Όπως προκύπτει από το ρεπορτάζ του atpreveza, οι Δήμοι Πρέβεζας και Πάργας (στους οποίους υπάρχει στο Ν. Πρέβεζας και παραλιακό μέτωπο), προχωρούσαν σε δημοπρατήσεις και έπαιρναν ένα μέρος των εσόδων (το άλλο πήγαινε στην Κτηματική Υπηρεσία). Αυτό πλέον σταματά και η αρμοδιότητα θα περάσει στην Κτηματική Υπηρεσία.

Αναφέρει επίσης το ρεπορτάζ της εφημερίδας:
«Το Δικαστήριο έκρινε παράνομη τη διαδικασία θεωρώντας ότι ο αιγιαλός και η παραλία αποτελούν δημόσια κτήση και έτσι βάζει ουσιαστικά φραγή στη δυνατότητα των παράκτιων δήμων να εκμεταλλεύονται τις παραλίες αποκομίζοντας οικονομικά οφέλη από αυτές προκειμένου να τοποθετούνται καθίσματα, ομπρέλες, ξαπλώστρες, αναψυκτήρια, κανό, θαλάσσια ποδήλατα, κ.λπ.
Το δικαστήριο θεωρεί ότι αυτή η εκχώρηση δεν μπορεί να γίνεται συλλήβδην για όλη την Ελλάδα με μία μόνο υπουργική απόφαση.
Το Ανώτατο Δικαστήριο με την υπ. αριθμόν 3944/2015 απόφασή του ( Αγγελική Παπαδοπούλου-Θεοφιλοπούλου και εισηγήτρια η σύμβουλος Αικατερίνη Σακελλαροπούλου ) ακυρώνει την (1038460/2439/Β0010/15.4.2009) Κοινή Απόφαση των υφυπουργών Εσωτερικών, Οικονομίας και Οικονομικών περί απευθείας παραχώρησης έναντι ανταλλάγματος του δικαιώματος απλής χρήσης αιγιαλού, παραλίας, όχθης και παρόχθιας ζώνης μεγάλων λιμνών και πλεύσιμων ποταμών στους ΟΤΑ α’ βαθμού. Τη σχετική προσφυγή είχε κάνει ο Δικηγορικός Σύλλογος Αθηνών στο ΣτΕ. Στην υπόθεση είχε παρέμβει και ο Δήμος Σαρωνικού. Αναμένεται η καθαρογραφή της απόφασης».

Η υπόθεση είχε απασχολήσει και πάλι τον Απρίλιο του 2015. Διαβάζουμε στο aftodioikisi.gr:

«Το Ε΄ Τμήμα του ΣτΕ έκρινε παράνομη την απευθείας και μαζική  παραχώρηση αιγιαλού και παραλίας για εκμετάλλευση στους δήμους. Ακυρώνεται έτσι η Κοινή Απόφαση των υφυπουργών Εσωτερικών, Οικονομίας και Οικονομικών του 2009 περί απευθείας παραχώρησης έναντι ανταλλάγματος του δικαιώματος απλής χρήσης αιγιαλού, παραλίας, όχθης και παρόχθιας ζώνης μεγάλων λιμνών και πλεύσιμων ποταμών στους ΟΤΑ πρώτου βαθμού. Αν και η αίτηση ακύρωσης είχε κατατεθεί από το Δικηγορικό Σύλλογο Αθηνών ήδη από το 2009, το Δικαστήριο δέχτηκε να συνεχιστεί η δίκη δεδομένου ότι  η προσβαλλόμενη ΚΥΑ είχε αντικατασταθεί με όμοιες και νεώτερες το 2013 και το 2014.

Σύμφωνα με το σκεπτικό του δικαστηρίου, στα κοινόχρηστα πράγματα περιλαμβάνονται ο αιγιαλός και η παραλία, τα οποία ανήκουν στη δημόσια κτήση και προορίζονται για την άμεση εξυπηρέτηση δημόσιου σκοπού, ο οποίος συνίσταται στην κοινοχρησία τους. Σε συνδυασμό δε με τις διατάξεις του Ν. 2971/2001 για την προστασία του οικοσυστήματος των παράκτιων ζωνών, η παραχώρηση δικαιωμάτων απλής χρήσης στους ΟΤΑ επιτρέπεται για την άσκηση δραστηριοτήτων οι οποίες είναι ήπιες και συμβατές με τον προορισμό τους ως κοινόχρηστων μόνο κατά περίπτωση και μεμονωμένα και αφού προηγηθεί λεπτομερής και εξατομικευμένη κρίση της διοίκησης.

Η ΚΥΑ, σύμφωνα με το δικαστήριο κρίνεται παράνομη για δύο λόγους:

Ο πρώτος αφορά «τη συλλήβδην παραχώρηση με την προσβαλλόμενη ΚΥΑ του συνόλου των αιγιαλών της χώρας στους πρωτοβάθμιους ΟΤΑ που βρίσκεται εκτός των ορίων της εξουσιοδοτήσεως της παρ. 5 του άρθρου 13 του Ν. 2971/2001. Παράλληλα, λόγω της μεγάλης σημασίας του παράκτιου χώρου ως στοιχείου του φυσικού περιβάλλοντος, κατά τον παραπάνω νόμο η αρμοδιότητα παραχώρησης αιγιαλού και παραλίας ανήκει και στον υπουργό Περιβάλλοντος, από κοινού με τους υπουργούς Οικονομικών και Εσωτερικών.

Ο δεύτερος συνδέεται με την παραχώρηση της εκμετάλλευσης από τους ΟΤΑ σε τρίτους. Όπως τεκμηριώνεται στην απόφαση, «η έγκριση των υπουργών Οικονομικών και Εσωτερικών για την περαιτέρω μεταβίβαση σε τρίτους του δικαιώματος απλής χρήσης αιγιαλού και παραλίας εκ μέρους των ΟΤΑ ως παραχωρησιούχων χορηγείται κατά περίπτωση, προκειμένου να επιτευχθούν οι στόχοι του νομοθέτη για την προστασία των παράκτιων οικοσυστημάτων που κινδυνεύουν από την υπερεκμετάλλευση και να διαφυλαχθεί η κοινοχρησία τους, δεδομένου άλλωστε πως δεν νοείται συλλήβδην εκ των προτέρων έγκριση εκ μέρους των αρμοδίων υπουργών μεταβιβάσεων που θα χωρίσουν μελλοντικά. Τούτο διότι αφενός έτσι απεμπολούν την αρμοδιότητα ασκήσεως εποπτείας επί των πράξεων των ΟΤΑ, ενώ ταυτόχρονα θέτουν σε διακινδύνευση τα παράκτια οικοσυστήματα.

Συνεπώς, η διάταξη του άρθρου 8 της προσβαλλόμενης ΚΥΑ, με την οποία εγκρίνεται η περαιτέρω μεταβίβαση του δικαιώματος απλής χρήσης αιγιαλού και παραλίας από τους ΟΤΑ α” βαθμού προς τρίτους, είναι εκτός των ορίων της εξουσιοδοτήσεως του άρθρου 15 παρ. 3 του Ν. 2971/2001».

Πηγή