Ώρες περάσαμε εκείνο τον Αύγουστο, πριν από δυο χρόνια, διαφωνώντας και αναλύοντας αν έπεσε τελικά η σβούρα στο τέλος του Inception. Προφανώς, ο Nolan δεν ήθελε να ξέρουμε –εμείς, όμως θέλαμε, και ήμασταν αποφασισμένοι να περάσουμε ώρες βλέποντας και ξαναβλέποντας τη σκηνή, διαβάζοντας και γράφοντας αναλύσεις επί αναλύσεων στα κινηματογραφικά forum. Και, απ’ ό,τι φαίνεται, δεν ήμασταν οι μόνοι: εκατομμύρια κινηματογραφό-πληκτοι έχουν κάνει σκοπό της ζωής τους να απαντήσουν στα αιώνια κινηματογραφικά ερωτήματα… ακόμα και παρά την θέληση των σκηνοθετών. Το Time συγκέντρωσε τα πιο ενδιαφέροντα από αυτά, μαζί με τις απαντήσεις τους, σε αυτήν εδώ τη λίστα, κι εμείς αναμεταδίδουμε τα αγαπημένα μας.
- Τι ψιθυρίζει ο Bob στο αυτί της Charlotte στο Lost in Translation όταν αγκαλιάζονται για τελευταία φορά;
Η σεναριογράφος και σκηνοθέτης Sofia Coppola δεν έγραψε καμία ατάκα για τον χαρακτήρα του Bill Murray σε αυτήν την σκηνή –τον άφησε να αυτοσχεδιάσει, χωρίς να σκοπεύει να μοιραστεί με το κοινό τις λέξεις που θα ψιθύριζε. Αυτό ακριβώς το μυστήριο, ήταν που έκανε την στιγμή τόσο αξιομνημόνευτη.
Μετά από μερικά χρόνια, όμως, ένας λάτρης της ταινίας που δεν μπορούσε να κοιμηθεί από την περιέργεια, σκέφτηκε να επεξεργαστεί ψηφιακά τον ήχο, και να αποκαλύψει στην ανθρωπότητα τις λέξεις που δεν έπρεπε να μαθευτούν. Μπορείτε να τις ακούσετε στο βίντεο που ακολουθεί. Θα το μετανιώσετε μετά, αλλά τουλάχιστον θα ξέρετε.
- Τι έχει μέσα ο χαρτοφύλακας στο Pulp Fiction;
Ό,τι και αν είναι, αναδίδει μια ωραία πορτοκαλί λάμψη –οπότε μάλλον δεν πρόκειται για μια παλιά εφημερίδα κι ένα μισοφαγωμένο σάντουιτς ζαμπόν-τυρί. Σε μία από τις εκδοχές του σεναρίου, σύμφωνα με τον συν-σεναριογράφο Roger Avary, ο χαρτοφύλακας ήταν γεμάτος διαμάντια, αλλά η ιδέα σύντομα απορρίφθηκε γιατί ήταν «βαρετή και προβλέψιμη».
Μία εξήγηση που βρήκε τεράστια απήχηση στα ιντερνετικά forum της εποχής ήταν ότι ο χαρτοφύλακας περιείχε την… ψυχή του Marcellus Wallace. Βάσει της ίδιας θεωρίας, μάλιστα, τα παιδιά που σκότωσαν ο Jules και ο Vincent ήταν οι «βοηθοί του διαβόλου». Σύμφωνα, πάντως, με τον ίδιο τον Quentin Tarantino, ο χαρτοφύλακας είναι ένα απλό MacGuffin (σε κινηματογραφικούς όρους, ένα εύρημα γύρω από το οποίο περιστρέφεται η πλοκή. Συχνά, αφορά έναν στόχο για τους ήρωες, η σημασία του οποίου δεν εξηγείται ποτέ στο κοινό).
- Αφού δεν πρέπει να ταΐσεις ένα Γκρέμλιν μετά τα Μεσάνυχτα, πότε ακριβώς μπορείς να το ταΐσεις;
Η απάντηση δεν δίνεται πουθενά στην ταινία. Ούτε αυτή, ούτε το πώς επηρεάζεται το τάισμα των Γκρέμλιν από τις διαφορές ώρας ανά τον πλανήτη ή την αλλαγή της ώρας το φθινόπωρο και την άνοιξη.
- Μα, δεν χωρούσαν και οι δύο στην σχεδία του Τιτανικού;
Ίσως να έφτασε πρόσφατα στα αυτιά σας ότι ένας χρήστης του Reddit υπολόγισε τις ακριβείς διαστάσεις του σπασμένου κεφαλαρίου, κατασκεύασε ένα μοντέλο σε κανονικές διαστάσεις και κατέληξε ότι υπήρχε αρκετός χώρος και για τον Jack και για την Rose στη σχεδία.
Ένας άλλος χρήστης, όμως, πήγε την έρευνα ένα βήμα παραπέρα: έκανε την έρευνα από την αρχή, συνυπολογίζοντας παράγοντες όπως η πλευστότητα και η μάζα, και κατέληξε στο συμπέρασμα πως η σχεδία θα βούλιαζε υπό το βάρος και των δύο.
- Τι έχει μέσα το πακέτο της FedEx που ο Ναυαγός αρνείται να ανοίξει όλα αυτά τα χρόνια στο νησί;
Από αφηγηματικής άποψης, το κουτί χρησιμεύει σαν κυκλική κορνίζα: στην πρώτη σκηνή της ταινίας, μια γυναίκα το δίνει στον courier της FedEx, και στην τελευταία ο Tom Hanks το επιστρέφει στο studio του αποστολέα του στο Texas. Λειτουργεί, επίσης, σαν συμβολισμός: τα φτερά του αγγέλου που είναι ζωγραφισμένα επάνω του ίσως συμβολίζουν την ελπίδα του Chuck για την θαυματουργή διάσωση.
Αν και είναι μάλλον ξεκάθαρο ότι πρόθεση του σκηνοθέτη ήταν το περιεχόμενο του δέματος να παραμείνει άγνωστο, ο Robert Zemeckis είπε κάποτε αστειευόμενος ότι το δέμα περιείχε ένα αδιάβροχο δορυφορικό τηλέφωνο που δούλευε με ηλιακή ενέργεια.
- Ποιος πυροβολεί τον “Nice Guy Eddie” Cabot στην τελευταία σκηνή του Reservoir Dogs;
Το τι ακριβώς συμβαίνει στην «μεξικάνικη μονομαχία» υπήρξε αντικείμενο συζήτησης για καιρό μετά την κυκλοφορία της ταινίας. Σύμφωνα με το σενάριο, ο Mr. White (Harvey Keitel) πυροβολεί πρώτα τον πατέρα του Eddie (Lawrence Tierney) και μετά τον ίδιο τον Eddie.
Στο γύρισμα, όμως, τα πράγματα δεν πήγαν ακριβώς έτσι. Σύμφωνα με τον Chris Penn, που υποδύεται τον χαρακτήρα του Nice Guy Eddie, μία από τις κροτίδες που χρησιμοποιούνται για τα ειδικά εφέ εκπυρσοκρότησε, «σκοτώνοντας» τον Mr. White πριν προλάβει να πυροβολήσει τον Eddie. Όπως δήλωσε ο Penn, «ο Quentin εκείνη την ώρα είπε ‘ξέρετε κάτι; Θα είναι η μεγαλύτερη αντίφαση της ταινίας. Το αφήνουμε’. Κι είχε, όπως φαίνεται, απόλυτο δίκιο».
- Τι συμβαίνει στο Δωμάτιο 237 της Λάμψης;
Στο βιβλίο του Stephen King, στο οποίο βασίζεται (κάπως χαλαρά) η ταινία, στο δωμάτιο 217 –ο αριθμός του οποίου αλλάχθηκε στην ταινία– είχε γίνει μια αυτοκτονία, και όσοι διαθέτουν την σχετική ενόραση μπορούν να δουν εκεί μια ηλικιωμένη γυναίκα μέσα σε μια μπανιέρα. Ο Halloran, ο σεφ του ξενοδοχείου που φεύγει τον χειμώνα, λέει στον Danny Torrance να αποφεύγει το δωμάτιο.
Στην ταινία, δεν υπάρχει αυτό το background: αυτό που καταλαβαίνουμε ως θεατές είναι ότι στο δωμάτιο 237 κατοικεί ένα κακόβουλο γυναικείο πνεύμα, που προσπαθεί να στραγγαλίσει τον μικρό Danny και αργότερα τρομοκρατεί τον πατέρα του.
Στις αρχές του 2012, κυκλοφόρησε ένα ντοκιμαντέρ με τον τίτλο Το Δωμάτιο 237, το οποίο εξηγούσε διάφορες ενδιαφέρουσες θεωρίες σχετικά με τα κρυμμένα μηνύματα της ταινίας: από μια παραβολή για το Ολοκαύτωμα, μέχρι μια αλληγορία για τους Ινδιάνους της Βορείου Αμερικής. Περισσότερες απαντήσεις… επί της οθόνης.
- Πέφτει τελικά η σβούρα στο Inception;
Το αγαπημένο θέμα συζήτησης εκείνον τον Αύγουστο του 2010 γέμισε σελίδες επί σελίδων εντός και εκτός internet, για να μην απαντηθεί τελικά ποτέ. Κάποιες αναλύσεις υποστηρίζουν ότι οι διαφορές στα ρούχα των παιδιών του Cobb, αλλά και στους τέσσερεις διαφορετικούς ηθοποιού που ερμηνεύουν τα παιδιά του στον αληθινό κόσμο και τον κόσμο των ονείρων είναι ξεκάθαρη ένδειξη ότι στην τελευταία σκηνή είναι ξύπνιος –άρα η σβούρα τελικά πέφτει.
Ο ίδιος ο Christopher Nolan φαίνεται να προσπαθεί να αποκλείσει την ύπαρξη οριστικής απάντησης, παρέχοντας ενδείξεις τόσο για τη μια όσο και την άλλη θεωρία, και «κόβοντας» απότομα την τελευταία σκηνή, ενώ ακόμα η σβούρα γυρίζει. Ίσως, τελικά, όλες αυτές οι συζητήσεις να δίνουν υπερβολική βάση στην λάθος λεπτομέρεια. Το σημαντικό στην τελευταία σκηνή είναι ότι ο Cobb γυρίζει την πλάτη και απομακρύνεται από την σβούρα, και ο σκηνοθέτης υπονοεί πως μια πραγματικότητα στην οποία έχει ξαναβρεί τα παιδιά του είναι αρκετά «πραγματική» γι’ αυτόν. Δεν τον νοιάζει αν η σβούρα θα πέσει τελικά ή όχι. Και δεν θα ’πρεπε να σας νοιάζει κι εσάς.
Πηγή: in2life.gr, της Ηρώς Κουνάδη
