Και ίσως το γιατί επελέγη αυτός ο τρόπος ορισμού να συνδέεται άμεσα με τις «βροχερές Μ. Παρασκευές».
Η συσχέτιση των Σεληνιακών φάσεων με τον καιρό είναι μια πολύ παλιά ιστορία στην λαϊκή παράδοση, ωστόσο από τις αρχές της δεκαετίας του 60 οι επιστήμονες αποφάσισαν να αφιερώσουν κι εκείνοι περισσότερο χρόνο στην μελέτη αυτής της σχέσης. Έτσι, το 1962 δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Sciense μια μελέτη τριών μετεωρολόγων (Μπράντλεϊ, Γούντμπερι και Μπράϊερ) σύμφωνα με την οποία υπάρχει μια σαφής Σεληνιακή περιοδικότητα στις «σοβαρές» βροχές.
Εξετάζοντας τα στοιχεία μιας πεντηκονταετίας, οι τρεις ερευνητές κατέληξαν ότι οι αιχμές των βροχοπτώσεων συμπίπτουν με την πρώτη και τρίτη εβδομάδα του κύκλου της Σελήνης και ιδιαίτερα στο διάστημα από 3 έως 5 ημέρες μετά την Νέα Σελήνη και την Πανσέληνο.
Στο ίδιο τεύχος του περιοδικού δημοσιεύθηκε και μια δεύτερη μελέτη δύο Νεοζηλανδών επιστημόνων (Άντερλεϊ και Μπόουεν), με παρεμφερή συμπεράσματα και την προσθήκη της υπόθεσης πως η έλξη της Σελήνης είναι πιθανόν να επηρεάζει την ποσότητα μετεωρητικής σκόνης που εισέρχεται στην ατμόσφαιρα, αβαντάροντας έτσι την δημιουργία καταιγίδων.
Τις επόμενες δεκαετίες ακολούθησαν πολλές ακόμη σχετικές μελέτες που τελικά διαμόρφωσαν μια νέα μετεωρολογική πραγματικότητα «ανακαλύπτοντας» ξανά αυτό που ο λαός γνώριζε από παλιά. Ότι δηλαδή «μετά την Πανσέληνο, ανοίγουν οι ουρανοί».
Και βέβαια σε σχέση με την Μεγάλη Εβδομάδα η οποία «πέφτει» αμέσως μετά την Εαρινή Πανσέληνο, το συμπέρασμα που βγαίνει αβίαστα είναι ότι με βάση πλέον τα επιστημονικά δεδομένα συγκεντρώνει υψηλές πιθανότητες να είναι βροχερή.
Όσο για φέτος, η επιβεβαίωση αυτών των στατιστικών δεδομένων, είναι μάλλον και πάλι συνεπής, αφού η Πανσέληνος έγινε την Μεγάλη Τρίτη το πρωί και η εκδήλωση βροχοπτώσεων αναμένεται δύο-τρεις μέρες μετά – με μέρες SOS την Μεγάλη Πέμπτη και τη Μεγάλη Παρασκευή.
Επιπλέον, λόγω της αντίθεσης Άρη-Ουρανού, τα φαινόμενα αναμένεται να συνδυαστούν με πολύ ισχυρούς ανέμους.