Αγάπα σε, ρε άνθρωπε. Δεν κοστίζει τίποτε.

Μην είσαι μουρτζούφλης. Μη στέκεσαι παθητικός θεατής της ζωής σου. Αγάπα σε πρώτα εσύ για να ακολουθήσουν και οι άλλοι. Στάματα να βαρυγκωμάς, να λες πως δεν μπορείς, να αρνείσαι, να συμβιβάζεσαι.

Νιώσε σε. Πρώτα εσύ. Κανείς δε θα το κάνει για σένα πριν από σένα. Εσύ πρέπει να κάνεις το πρώτο βήμα. Το δικό σου χέρι θα κάνει την αρχή κι έπειτα θα απλωθούν και τα άλλα. Μη πολυσκέφτεσαι, μην πολυαναλύεις, μη δειλιάζεις. Ξεχώρισε τα «θέλω» σου απ’ τα «πρέπει» σου και βάλε μπρος τις μηχανές. Ποτέ δεν είναι αργά, ποτέ πολύ νωρίς.

Κάνε τις μέρες σου να αξίζουν, να έχουν κάτι να πουν, κάτι να δώσουν. Μην αναπνέεις απλά. Κάθε ανάσα κι ένας δρόμος. Δρόμος δικός σου χαραγμένος με τις πατημασιές σου. Γιατί είσαι εσύ. Γιατί το αξίζεις. Γιατί το επιλέγεις.

Μη σκεφτείς ποτέ πως η ζωή σου χρωστάει. Σε κανέναν δε χρωστάει. Σε κανέναν δε χαρίζει απλόχερα κι ανιδιοτελώς. Πάντα κάτι σου παίρνει. Πάντα αυτό που είσαι διατεθειμένος να της δώσεις. Και τι σκας; Όλα έχουν ένα τίμημα. Καλύτερα να ρισκάρεις παρά να βουλιάζεις στην αδράνεια. Το μηδέν είναι βαρετό και δεν κουβαλάει φορτίο. Μήτε αρνητικό, μήτε θετικό. Ουδέτερο, άχρωμο κι άοσμο. Βαρετό. Αυτό θες για σένα;

Αγάπα σε, διάολε.

Κι ας κάνεις λάθη. Θα είναι δικά σου. Κι ας βγεις χαμένος. Πάντα κάτι μαθαίνεις. Κάτι που θα σου φανεί χρήσιμο μετά. Μαθήματα όλα που φορτώνουν τα «μέσα» σου με γνώσεις. Δικές σου. Κι ας πέσεις κι ας ξαναπέσεις. Ποτέ δε θα μείνεις κάτω για πάντα. Πάντα ένα χέρι θα βρεθεί να σε σηκώσει. Κι αν δε βρεθεί θα έχεις πάντα τα δικά σου χέρια και πόδια να σε στηρίζουν.

Διεκδίκησε, τόλμα, γέλα, κλάψε. Μη φοβάσαι να δείξεις. Μη φοβάσαι να πεις. Μη τρέμεις να κάνεις. Αυτό είσαι. Αυτός είσαι. Με τα καλά σου, με τα στραβά σου, με τις μούρλιες σου και τις υπερβολές σου. Αν δεν μπορείς να αλλάξεις, χώνεψέ το. Αν δε θες να αλλάξεις, βγάλε το σκασμό.

Αγάπα σε για αυτό που είσαι, γαμώτο. Ό,τι κι αν είσαι. Όπως είσαι.

Δεν έχει νόημα να τρέχεις μια ζωή πίσω από προσδοκίες κι όνειρα που παρέμειναν σκέψεις. Χάνεσαι. Σκορπίζεσαι. Ξεχνάς να χαμογελάς με τα μάτια. Ξεχνάς να ζεις το τώρα. Εγκλωβίζεσαι και βυθίζεσαι.

Κοιτάξου στον καθρέφτη. Βρες αυτό που σε γεμίζει, αυτό που γουστάρει η ψυχή σου κι άστο να γίνει μέρος σου. Κάντο. Μη σκέφτεσαι το χθες, δεν αλλάζει. Μη χάνεσαι στο αύριο, δεν ήρθε ακόμη. Τώρα είναι η δύναμή σου. Τώρα είναι η κατάλληλη στιγμή.

Αγάπα σε όπως θα ήθελες να σε αγαπήσουν.

Όπως έχεις ανάγκη να σε κοιτούν, να σου μιλούν, να σε βλέπουν. Έτσι να φέρεσαι στον εαυτό σου. Να του δίνεις το σεβασμό που απαιτεί χωρίς να τον επαιτεί. Να του προσφέρεις αυτά που ζητάει πριν τα ζητήσει.

Κανέναν δε θα κάνεις ευτυχισμένο αν πρώτα δε γίνεις εσύ. Κανένας δε θα σε υπολογίσει αν εσύ δε σε υπολογίσεις. Κανένας δεν είναι υποχρεωμένος να σου σταθεί, να είναι εκεί, να σε αντέξει εάν εσύ δε τα βρεις με τον εαυτό σου.

Μη δίνεσαι σε πράγματα ανούσια, σε ανθρώπους κούφιους, σε καταστάσεις άρρωστες. Δε γυρνάει ο χρόνος, δε γιατρεύονται οι ψυχές, δεν αλλάζουν οι άνθρωποι. Αγάπα τις ώρες σου, τις στιγμές σου, τις ρωγμές σου, τις πληγές σου. Βρες τα με τους δαίμονες σου και ξόρκισε τους φόβους σου. Μοίρασε αισιοδοξία, ευκαιρίες, βλέμματα, χαμόγελα και μη σε νοιάζει το μετά.

Αγάπα σε κι ό,τι θέλει ας γίνει.

Κατερίνα Χήναρη
Πηγή mindthetrap.gr